محمدباقر ابوالفقراء گزی اصفهانیملّامحمّدباقر ابوالفقراء گزی، شاعر ادیب و فاضل اصفهانی می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیملّا محمّدباقر گزی معروف به «ابوالفقراء» شاعر ادیب فاضل فرزند ملّامحمّدتقی، در قریه گز بُرخوار اصفهان متولّد شده و پس از تحصیل علم و ادب در اصفهان ساکن شده و انجمن ادبی ابوالفقراء را تاسیس کرده است. عمّان سامانی قصیده انجمنیه‌ای برای این انجمن ادبی سروده است. [۱]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، صص۳۱۱ و ۳۱۲.
[۲]
غمگین اصفهانی، محمدکاظم، مقدمه دیوان غمگین اصفهان.
و مرحوم ابوالفقراء نیز شعر می‌گفته و کتابی به نام کنزالفقراء تالیف نموده است که به شماره ۲۱۷۰ در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.۲ - وفاتسرانجام در سال ۱۲۸۶ه. ق وفات یافته، جنازه به زادگاهش منتقل و در آنجا مدفون شد. [۳]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، رجال اصفهان، ص۶.
[۴]
سجادی‌جزی، سعیدالدین، فرهنگ و تاریخ گز بُرخوار، ص۱۲۰.
[۵]
معلم حبیب‌آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار، ج۸، ص۲۷۹۴.
مشارالیه دائی آخوند ملّاعبدالکریم گزی می‌باشد. ماده تاریخ وفاتش را پرتو شاعر و خطاط معروف سروده است: آه و افسوس از ابوالفقراء که به دانش نبود قرین هم بُدش جا به صفّه عرفان هم در ایوان شرع صدرنشین ... بیتی آراست بر بدو تاریخ چون دو ابروی شاهد شیرین باقر بن تقی ابوالفقراء رفت‌اندر مقام علییّن. ۳ - پانویس
۴ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۹. رده‌های این صفحه : ادیبان اصفهان | ادیبان اصفهان سده دوازدهم(قمری) | ادیبان ایرانی | ادیبان سده دوازدهم(قمری) | شاعران اصفهان | شاعران اصفهان سده دوازدهم (قمری) | شاعران اهل ایران | شاعران سده دوازدهم(قمری) | فضلای اصفهان سده دوازدهم (قمری) | فضلای سده دوازدهم(قمری)
|